ΤΙ ΕΙΔΑΝ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ....

Αντε γυρισαμε και απο πασχα,και τα κεφαλια μεσα.Ειπα λοιπον ο χριστιανος ,μεγαλοβδομαδιατικα να δω καμια ταινια,για κακη μου τυχη η μονη ταινια που μπορουσα να δω,την ωρα που πηγα,ηταν το "duplicity".Σκεφτηκα ,ομως με συνεπηρε η παρεα,και πηγα να δω,τι λεει επιτελους αυτη η ταινια.Ενα θα σας πω,ευτυχως που τα Pop Corn ηταν ωραια,αλλιως θα την ειχα κανει με ελαφρα πηδηματακια.Κατα την διαρκεια της ταινιας με φλερταρε αγρια ο Μορφεας,που ηθελε να πεσω στην αγκαλια του,ενω εγω του φωναζα,πεισματικα, "Μα ειναι αυτη,απο το Preety Woman,you will never understand..."Αλλα ρε αναγνωστες αναρωτιεμαι κατι...Μπορει μια ιστορια να αναδειχθει,οταν ξεκινας να την αφηγεισαι και αντι να την πεις απο την αρχη,την ξεκινας απο το τελος???Ποσο μαλλον οταν το αντικειμενο ειναι μια εφευρεση κατα της τριχοπτωσης...Βοringggggg.